Hoeveel moet ik vragen?
Iedere keer als er een tentoonstelling voor, of door, onze leden wordt georganiseerd, hoor je de vraag: ‘WAT MOET IK VRAGEN VOOR MIJN WERK?’ Zelfs als men het werk niet wenst te verkopen, kan deze vraag belangrijk zijn. Vaak moet immers bij de organisatoren van de tentoonstellingen een verzekeringswaarde van de werken worden opgegeven. Dat veel leden tot heel verschillende conclusies komen, is wel duidelijk uit de prijzen zoals die worden genoemd. Op de tentoonstelling in Lelystad, bijvoorbeeld, variëren de prijzen van fl. 150,- tot fl. 9500, en er zijn zelfs prijzen die eindigen op vijftig cent! Tijdens mijn bezoek aan de KUNST-RAI in Amsterdam, heb ik me daarom, behalve met de getoonde kunst, ook beziggehouden met de prijzen die daar werden gevraagd. En ook hier, ofschoon minder extreem dan binnen onze, toch betrekkelijk kleine, groep waren per galerie-uitstalling grote verschillen aanwezig. Zelf kreeg ik ooit een verhandeling toegestuurd over dit onderwerp waarbij men uitging van een onkostenbepaling (materiaalkosten, werktijd) verhoogd met een bedrag voor de kunstzinnige inhoud van het werk. Maar wie bepaalt wat die kunstzinnige inhoud is, en bovendien: kan een subjectief oordeel hierover wel gegeven worden?

Voorbeelden
Enkele voorbeelden van wat ik bedoel: Een museumdirecteur die ooit werk van mij in zijn museum toonde, stond erop zelf de prijs te mogen bepalen; dat die prijs vele malen hoger lag dan ikzelf had gedacht te zullen vragen, was een aangename, (en naar later bleek: lucratieve), bijkomstigheid. Verder is mij bekend dat er kunstenaars zijn die hun werk per vierkante cm prijzen. Maar wat dan te denken van de GROTE PRIJS voor de MEEST VEELBELOVENDE JONGE KUNSTENAAR die vorig jaar in Den Haag werd uitgereikt, en die gegeven werd aan de maakster van een kunstwerk bestaande uit een matras met daarin gaten waarin een slangetje was verwerkt op de plaats waar de mondhoek van een slapend persoon geacht werd te liggen? Het slangetje diende om het uit de mond van de slapende persoon lopende speeksel op te vangen… (Deze prijs was toegekend door een jury van galeriehouders en museumdirecteuren.) Dat de maakster zelf geheel achter haar werk stond, mocht ook blijken uit de wel bijzonder hoge prijs! Het lijkt me heel interessant de gedachten van onze leden op dit punt te leren kennen.

Wie schrijft een vervolgje op deze regels? Ik wacht met spanning op jullie zienswijzen.

Ellen Goldman